کمیسیون اروپا "چارچوب سیاستی برای پلاستیک های زیستی، زیست تخریب پذیر و کمپوست پذیر" را منتشر می کند.

در 30 نوامبر، کمیسیون اروپا «چارچوب سیاستی برای پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر، زیست تخریب‌پذیر و کمپوست‌پذیر» را منتشر کرد که بیشتر پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر و کمپوست‌پذیر را روشن می‌کند و نیاز به اطمینان از شرایط تولید و مصرف آن‌ها را تصریح می‌کند. تاثیر بر محیط زیست

مبتنی بر زیست
برای "زیست پایه"، این اصطلاح فقط باید زمانی استفاده شود که نشان دهنده سهم دقیق و قابل اندازه گیری از محتوای پلاستیک زیستی در یک محصول باشد، بنابراین مصرف کنندگان بدانند که واقعاً چه مقدار زیست توده در محصول استفاده شده است.علاوه بر این، زیست توده مورد استفاده باید به طور پایدار تامین شود و برای محیط زیست مضر نباشد.این پلاستیک ها باید به گونه ای تهیه شوند که معیارهای پایداری را برآورده کنند.تولیدکنندگان باید ضایعات آلی و محصولات جانبی را به عنوان مواد اولیه در اولویت قرار دهند و در نتیجه استفاده از زیست توده اولیه را به حداقل برسانند.هنگامی که زیست توده اولیه استفاده می شود، باید اطمینان حاصل شود که از نظر زیست محیطی پایدار است و تنوع زیستی یا سلامت اکوسیستم را به خطر نمی اندازد.

قابل تجزیه زیستی
برای «تخریب زیستی» باید مشخص باشد که چنین محصولاتی نباید زباله ریخته شوند و باید بیان شود که چقدر طول می کشد تا محصول تجزیه شود، در چه شرایطی و در چه محیطی (مانند خاک، آب و غیره) تجزیه زیستیمحصولاتی که احتمالاً زباله می شوند، از جمله آنهایی که تحت پوشش دستورالعمل پلاستیک یکبار مصرف هستند، نمی توانند ادعا کنند یا برچسب زیست تخریب پذیر باشند.
مالچ‌های مورد استفاده در کشاورزی نمونه‌های خوبی از کاربردهای مناسب برای پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر در محیط‌های باز هستند، مشروط بر اینکه دارای گواهی استانداردهای مناسب باشند.برای این منظور، کمیسیون نیاز به بازنگری در استانداردهای اروپایی موجود دارد تا به طور خاص خطر تخریب زیستی باقیمانده‌های پلاستیکی در خاک ورودی به سیستم‌های آبی را در نظر بگیرد.برای کاربردهای دیگری که پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر مناسب در نظر گرفته می‌شوند، مانند طناب‌های یدک‌کش مورد استفاده در صنعت ماهیگیری، محصولات مورد استفاده در حفاظت از درختان، گیره‌های گیاهی یا طناب‌های اصلاح چمن، استانداردهای روش آزمایش جدید باید ایجاد شود.
پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر Oxo ممنوع هستند زیرا مزایای زیست‌محیطی اثبات‌شده ارائه نمی‌کنند، کاملاً زیست تخریب‌پذیر نیستند و بر بازیافت پلاستیک‌های معمولی تأثیر منفی می‌گذارند.
کمپوست پذیر
"پلاستیک های قابل کمپوست" شاخه ای از پلاستیک های زیست تخریب پذیر هستند.فقط پلاستیک‌های صنعتی قابل کمپوست که استانداردهای مربوطه را رعایت می‌کنند باید به‌عنوان «کمپوست‌پذیر» علامت‌گذاری شوند (فقط استانداردهای کمپوست صنعتی در اروپا وجود دارد، هیچ استانداردی برای کمپوست خانگی وجود ندارد).بسته بندی صنعتی قابل کمپوست باید نشان دهد که چگونه مورد دفع شده است.در کمپوست خانگی، دستیابی به تجزیه زیستی کامل پلاستیک های قابل کمپوست دشوار است.
مزایای بالقوه استفاده از پلاستیک های صنعتی قابل کمپوست، نرخ جذب بالاتر زباله های زیستی و آلودگی کمتر کمپوست ها با پلاستیک های غیرقابل تجزیه است.کمپوست با کیفیت بالا برای استفاده به عنوان کود آلی در کشاورزی مفیدتر است و به منبع آلودگی پلاستیکی خاک و آب های زیرزمینی تبدیل نمی شود.
کیسه های پلاستیکی صنعتی قابل کمپوست برای جمع آوری جداگانه زباله های زیستی یک کاربرد مفید است.این کیسه ها می توانند آلودگی پلاستیکی ناشی از کمپوست سازی را کاهش دهند، زیرا کیسه های پلاستیکی سنتی، از جمله زباله هایی که حتی پس از اقدام برای حذف آنها باقی می مانند، یک مشکل آلودگی در سیستم دفع زباله های زیستی است که در حال حاضر در سراسر اتحادیه اروپا استفاده می شود.از 31 دسامبر 202، زباله های زیستی باید به طور جداگانه در منبع جمع آوری یا بازیافت شوند، و کشورهایی مانند ایتالیا و اسپانیا روش هایی را برای جمع آوری جداگانه زباله های زیستی معرفی کرده اند: کیسه های پلاستیکی قابل کمپوست آلودگی زباله های زیستی را کاهش داده و زباله های زیستی صید را افزایش داده اند.با این حال، همه کشورهای عضو یا مناطق از استفاده از چنین کیسه‌هایی حمایت نمی‌کنند، زیرا روش‌های خاص کمپوست مورد نیاز است و ممکن است آلودگی متقاطع جریان‌های زباله رخ دهد.
پروژه‌های تامین‌شده توسط اتحادیه اروپا در حال حاضر از تحقیقات و نوآوری‌های مرتبط با پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر و کمپوست‌پذیر پشتیبانی می‌کنند.اهداف بر تضمین پایداری زیست محیطی فرآیند تهیه و تولید و همچنین استفاده و دفع محصول نهایی تمرکز دارند.
این کمیته تحقیقات و نوآوری را با هدف طراحی پلاستیک های دایره ای مبتنی بر زیستی که ایمن، پایدار، قابل استفاده مجدد، قابل بازیافت و زیست تخریب پذیر هستند، ترویج خواهد کرد.این شامل ارزیابی مزایای کاربردهایی است که در آن مواد و محصولات مبتنی بر زیست قابل تجزیه و بازیافت هستند.برای ارزیابی کاهش خالص انتشار گازهای گلخانه ای پلاستیک های زیستی در مقایسه با پلاستیک های مبتنی بر فسیل، با در نظر گرفتن طول عمر و پتانسیل بازیافت چندگانه، به کار بیشتری نیاز است.
فرآیند تجزیه زیستی باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.این شامل حصول اطمینان از اینکه پلاستیک های زیستی مورد استفاده در کشاورزی و سایر مصارف به طور ایمن تجزیه می شوند، با در نظر گرفتن انتقال احتمالی به محیط های دیگر، چارچوب های زمانی تخریب زیستی و اثرات طولانی مدت.همچنین شامل به حداقل رساندن هرگونه اثرات منفی، از جمله اثرات دراز مدت، افزودنی های مورد استفاده در محصولات زیست تخریب پذیر و پلاستیکی است.در میان طیف وسیعی از کاربردهای بالقوه غیر بسته بندی برای پلاستیک های قابل کمپوست، محصولات بهداشتی جاذب شایسته توجه ویژه هستند.همچنین تحقیقات در مورد رفتار مصرف کننده و زیست تخریب پذیری به عنوان عاملی که ممکن است بر رفتار زباله ها تأثیر بگذارد مورد نیاز است.
هدف از این چارچوب سیاست شناسایی و درک این پلاستیک ها و هدایت تحولات سیاست آتی در سطح اتحادیه اروپا، مانند الزامات طراحی محیط زیست برای محصولات پایدار، طبقه بندی اتحادیه اروپا برای سرمایه گذاری های پایدار، طرح های تامین مالی و بحث های مرتبط در مجامع بین المللی است.